drugi kwietnia

 Niby perspektywę miałem zawsze podobną. Młody myślałem od czasu do czasu: 2050 mogę dożyć, ale 2100 to już nie. Z czasem podobne myśli nachodzą mnie coraz częściej i chociaż do 2050 coraz bliżej, to takie myślenie jest coraz pełniejsze treści. Chcę doświadczyć dorosłości Wnucząt. Patrzeć na ich pierwsze i kolejne kroki w dorosłym życiu i może poznać Prawnuki. Chcę też końca ciekawych czasów, tych mam już po kokardę. Zstępnym też życzę normalności in saecula saeculorum. Jednak jak długo będę obserwował działanie Planu, nie wiem. Wystarczy, że Plan wie.