środa, 10 czerwca 2015
chyba dziesiąty czerwca
Wciąż się napominam żeby chociaż do końca tygodnia nie myśleć o Haneczce. Jak jej tam jest i czy nakręcana przez brata nie odnosi wrażenia, że ją opuściłem. Powinienem naprzód sam ze sobą się poukładać. Tęsknię. Ta tęsknota przeszkadza mi w codziennych zajęciach tak, że aż krzyczę na siebie: robota, głupcze. Skończyć prezentację trzeba jak najprędzej
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Tak myślałam, że tak będzie. Niech emocje opadną. Niech przyjdzie czas na rozmowę. Czas na wysłuchanie się nawzajem. Czas na przyzwoitość.
OdpowiedzUsuńOdnoszę lekkie wrażenie, że oczekiwanie przyzwoitości może należeć do klasy wierzeń takich jak "on się zmieni" albo "ludzie są dobrzy" albo "każdemu należy się szansa". To znaczy można się groźnie przejechać. "Timeo Danaos et dona ferentes". Oby zrozumiała tęsknota nie osłabiła czujności Autora, nie stała się dlań pułapką.
Usuń