toniezabawa: dziewiętnasty sierpnia

Naprzód jeszcze parę zdjęć:
Wszędzie widać jak gdyby nigdy nic rosnące sobie palmy. Te akurat są z Padwy, ale gdzie indziej też ich sporo

Gdy wyjechaliśmy z Padwy i gdy przestało już padać, oczom naszym ukazał się krajobraz zupełnie odmienny od tego, co do tej pory zwykłem uważać za krajobraz normalny. Niezwykle rozległy horyzont, co prawdopodobnie wynika z aptecznego złudzenia oka ludzkiego, bo niemożliwe jest, by linia horyzontu była odległa od obserwatora o dwadzieścia kilometrów, chyba, że droga wiodła przez płaskowyż i teren wokół był od obserwatora niżej. Nic. Tam, na Północy zabudowania wiejskie były inne, kwadratowe, z kopertowymi dachami i wszystkie otynkowane na kolory zbliżone do jasnej, brudnej czerwieni. Wiejskie drogi natomiast obsadzone szpalerami włoskich topoli. Takich samych jakie rosły w przydomowym Ogrodzie. Nie mam tego udokumentowanego, bo wyłącznym obiektem zainteresowania Dokumentatorki były tunele. To może tunel?

Podczas porannego zwiedzania Padwy wpadła mi w oko tabliczka z nazwą ulicy. Zupełnie inna niż spotykane w Kraju:

Im dalej na Południe tym więcej cyprysów w miejsce topól. A w ogóle roślinność jest niesamowita. Jakieś drzewa które u nas występują jako rośliny doniczkowe, krzewy i trawy okazujące się znanymi przyprawami, pinie rosnące sobie całymi zagajnikami i wiele innych. Brakuje mi za to ptaków, nie gołębi które występują w miastach w wielkiej obfitości, tylko zwykłych śpiewających od świtu dzikich ptaków. Do robienia tła akustycznego na łąkach i pustkowiach poza miastem, używane są tu świerszcze, czy inne cykady. Piłują wniebogłosy dzień i noc, ale nie dają się podejść na fotograficzny strzał, bo zaniepokojone moją obecnością złośliwie cichną. A wieczorem, to jest po zmroku, uaktywniają się gacopyrze i latają sobie po cichutku polując i oprócz upolowanych owadów nie wadząc nikomu. A w dzień wszędzie widać, wygrzewające się na nasłonecznionych murach, jaszczurki.W poniedziałek, w czasie lekcji, wybrałem się do miasta właściwie nie wiem po co. Chyba sprawdzić najkrótszą drogę do Centrum, bo wracając w niedzielę z Katedry pobłądziliśmy i bardzo nadłożyliśmy drogi. W drodze powrotnej zachwyciłem się kolorem włoskiego nieba obserwowanego przez Bramę Sant'Angelo:

Niby wszyscy czytaliśmy o błękicie nieba w słonecznej Italii, ale za prawdę powiadam Wam, że trzeba to poczuć własnymi oczami aby docenić i zachwycić się.
Na następnym zdjęciu, po lewej, widać wzmiankowane cyprysy a w centrum jest dostojna bryła Casa Monteripido.

A tutaj miejscowa droga przez mękę na której urządzono Drogę Krzyżową. Jest to najkrótsza droga do miasta. Moim znaniem, przez swoją anizotropowość właśnie DO miasta. Spowrotem lepiej wybrać drogę łagodniejszą.